De socialisatie

Voor een therapiehond is de socialisatie, en dan in het bijzonder met mensen, natuurlijk erg belangrijk. Hoe jonger je hiermee begint, hoe meer je de hond kan aanleren. Het is belangrijk om een therapiehond te leren om met diverse doelgroepen en situaties om te kunnen gaan. Als je dit niet van pups af aan aanleert, kan een hond hier namelijk erg gestrest van raken.
Tekst: Tessa Feer

Al bij de fokker werd Djen samen met haar broertje en zusje flink geknuffeld! Foto gemaakt door Germa Vos van Kuro-Gitsune.

Zoals al eerder in de blog Mijn keuze voor dit ras beschreven, zijn de eerste weken in het leven van een hond van cruciaal belang voor het opgroeien tot een evenwichtige volwassen hond. Dit maakt dat een hond met een stamboom naar mijn mening een echte pre is voor dit werk. Je bent hierbij namelijk verzekerd van een hond die vanaf zijn of haar geboorte al goed behandeld is geweest en is gesocialiseerd op meerdere gebieden. Zo heb ik bijvoorbeeld speciaal gekozen voor een fokker met kinderen van verschillende leeftijden. Djen is hierdoor vanaf haar geboorte, tot wij haar ophaalde met 8 weken, al opgegroeid met kinderen en is dit dan ook al van jongs af aan eigen. Natuurlijk is het wel van belang om de hond hierna nog in contact te laten komen met kinderen, want alleen die eerste 8 weken is niet voldoende.

Socialisatie

Vanaf de dag dat wij Djen op mochten halen merkten we al dat ze heel makkelijk was en al veel gewend. In de auto lag ze lekker op schoot te slapen en eenmaal thuis kwam er veel “kraamvisite” langs, wat ze alleen maar heel gezellig vond. Ook heeft ze ‘s nachts nooit gepiept en was ze meteen al zindelijk! Tot 12 weken kennen puppy’s niet tot nauwelijks angst, waardoor wij Djen meteen al overal mee naartoe hebben gesleept. Van de Intratuin, tot een schoolplein en van de stad tot losloopvelden en noem maar op. Ze vond alles leuk, was nooit bang en genoot van haar ontdekkingsreis. Tot op heden gaat Djen nog steeds overal mee naartoe en zoek ik zelfs speciaal voor haar socialisatie bepaalde plekken op.

Zo ga ik bijvoorbeeld vaak bij een schoolplein staan, dan staan er wel 3o kinderen in de rij om allemaal met Djen te kunnen knuffelen! Djen geniet dan met volle teugen en begrijpt heel goed dat het kinderen zijn en ze hierdoor wat zachter moet doen. Helaas heb ik hier geen foto’s van, omdat ik geen foto’s wil plaatsen van kinderen zonder de goedkeuring van hun ouders. Nu Djen wat ouder is, is ze minder snel moe en kan ze psychisch meer prikkels aan. Ik probeer haar hier dan ook in uit te dagen door haar mee te nemen naar festivals en haar meer in contact te laten komen met kinderen en grote groepen kinderen. Zo ben ik pas geleden met haar naar een Japanse cultuur fair gegaan. Aangezien Djen een Japans ras is, weet je hierbij zeker dat ze veel aandacht zal krijgen. Veel aandacht krijgen wordt later namelijk haar werk. Djen heeft op dit festival kunnen knuffelen met allerlei soorten mensen en heeft gespeeld met de allerkleinsten. Tijdens deze momenten maakt Djen mij telkens weer duidelijk dat ze uitermate geschikt is als therapiehond. Ze begrijpt volkomen dat ze heel voorzichtig moet doen met de kleintjes en is dol op de aandacht.

Omgaan met kinderen

Bij ons thuis zijn kinderen altijd welkom en hier speelt Djen dan ook graag mee. Ik zie dit telkens weer als een kans om Djen eigen te maken met kinderen. Kinderen zijn namelijk toch kwetsbaarder dan volwassenen, wat maakt dat een therapiehond hiermee om moet leren gaan. Je wilt niet dat je hond een kind pijn doet of onaardig doet tegen het kind. Ook is het natuurlijk handig als de hond niet bang is voor de speelsheid van kinderen en de soms toch onberekenbare bewegingen. Djen is nu 8 maanden oud en speelt hier al geweldig op in. Zo legt ze heel voorzichtig speeltjes op de schoot van kindjes en wacht geduldig af tot ze met haar willen spelen. Als zij dit willen, merk je echt aan Djen dat ze veel meer een afwachtende houding aanneemt en observeert. De eerste stappen tot spelen moeten vanuit het kind komen. Ze wacht tot het kind toenadering zoekt en dringt zich niet op. Als ze met haar willen spelen, pakt ze de bal pas op als het handje de bal niet meer aanraakt. Hieraan kan je echt merken dat ze rekening houdt met de tere handjes van kindjes!

Ervaringen opdoen

Aangezien ik de socialisatie met kinderen zo belangrijk vindt (dit werd ook uiteindelijk de doelgroep waarmee wij willen werken), wilde ik het contact met kinderen op allerlei manieren blijven stimuleren. Dit heb ik gedaan door onder andere kosteloos coaching aan te bieden. Doordat Djen nog aan het leren was, kon zij nog niet als volwaardige therapiehond ingezet worden. Met deze reden vond ik het van belang dat hier geen kosten voor gevraagd werden. Het was namelijk ook voor ons een geweldige en leerzame ervaring. Door onder andere deze ervaringen, is Djen opgegroeid tot een geweldige therapiehond! Ook wilden wij graag in contact komen met grotere groepen kinderen. Dit zou bijvoorbeeld kunnen door aanwezig te zijn bij een spreekbeurt over honden of de Shiba. Doordat Djen goed gesocialiseerd is, is zij geschikt om mee te gaan naar een klaslokaal zonder dat zij zich gestrest voelt.

Wil jijzelf of je zoon/dochter graag een spreekbeurt geven over de Shiba? Dan kunnen jullie via deze link: https://www.shibalog.nl/spreekbeurt/ informatie vinden over het ras, zodat je precies weet wat je kan vertellen tijdens de spreekbeurt! Als jullie ons er graag bij willen hebben, kan er contact opgenomen worden met info@praatjesmetpootjes.nl. Hoe leuk is het wel niet om een echte hond mee te nemen naar je spreekbeurt?

SaveSave