De laatste tijd krijg ik steeds vaker de vraag wat een kindercoach nu eigenlijk doet. Ook is het vaak vrij onbekend welke opleiding een kindercoach gevolgd heeft. Wat is bijvoorbeeld het verschil tussen een therapeut, psycholoog, maatschappelijk werker en een kindercoach? En welke vorm past dan het beste bij jouw kind? In deze blog wil ik de kracht van kindercoaching laten zien, door hier meer duidelijkheid over te creëren.
Tekst: Tessa Feer
Helaas is het beroep kindercoach of eigenlijk coach in het algemeen, nog een vrij vaag begrip in Nederland. Je hoort het wel steeds vaker en gelukkig zijn dit vooral positieve signalen. Het probleem ligt hem vooral in het feit dat iedereen in Nederland zichzelf “coach” mag noemen en dat het dus een vrij beroep is. Vaak is het onbekend welke opleiding de coach genoten heeft, waardoor je jezelf zou kunnen afvragen in hoeverre het aanbod van de ene coach, dan overeen komt met de andere coach?
Wanneer ben je kindercoach?
Ik stel mijzelf vaak de vraag, wanneer ik vind dat een professional zichzelf coach mag noemen. Voor mij is dit namelijk zeker niet iets wat bij wijze van spreken iedereen zomaar zou moeten gaan doen. Het is ook niet zo dat ik opleidingen en diploma’s het allerbelangrijkste vind, maar met een thuisstudie tot kindercoach en een opleiding tot kapper kom je er wat mij betreft niet. Dit is zeker niet neerbuigend bedoeld! Een opleiding als kapper is natuurlijk heel goed als je kapper wil worden, maar je leert niets over kinderproblematiek. Dit leer je dan weer wel bij de thuisstudie, maar ook praktijkervaring, oefenen en het ontvangen van feedback zijn mijns inziens belangrijke leerinstrumenten om dit werk voldoende uit te kunnen voeren.
Maatschappelijk Werk
Zelf heb ik de opleiding Maatschappelijk Werk gevolgd en daarnaast heb ik nog een thuisstudie tot kindercoach gevolgd. Als maatschappelijk werker zou ik mijzelf ook al coach kunnen noemen, omdat ik geleerd heb met gespreksvoering en kinderproblematiek om te gaan. Een coach werkt vooral cliëntgericht en begeleidend, wat een maatschappelijk werker ook vooral doet. Echter heb ik er toch voor gekozen om ook deze thuisstudie nog te doen, zodat ik mijzelf nog meer kon verdiepen in het coachen van alleen kinderen op zich.
Wel heb ik hierdoor nog wat worstelingen met hoe ik mijzelf nu moet noemen…
Maatschappelijk werker komt professioneler over en staat in de hulpverlening “hoger” op de ladder waardoor je meer mag, maar de term coach is laagdrempeliger voor cliënten. Laagdrempeligheid is eigenlijk wel wat ik wil uitstralen en cliënt- en oplossingsgericht werken hoort ook vooral bij mijn werkwijze. De laagdrempelige insteek van een coach vind ik dan ook echt de kracht van kindercoaching. Het is toch echt zo dat ouders hun kind liever naar een kindercoach dan naar een maatschappelijk werker of therapeut sturen, als de problematiek in hun ogen niet heftig genoeg is voor “zwaardere” hulpverlening. Door de toevoeging van coaches aan het hulpverleningsaanbod, wordt hierdoor dan ook een groter cliëntbereik gecreëerd. Mensen stappen dan sneller naar de hulpverlening.
Een groot pluspunt van kindercoaching
Ja ik weet het, er is al zoveel aanbod en welk aanbod doet nu precies wat? Daarom, hier even in het kort beschreven:
– Een maatschappelijk werker ondersteunt, signaleert en begeleidt. Dit kan ook in het gedwongen kader;
– Een therapeut geeft behandeling door te “doen”;
– Een psycholoog behandelt door vooral gesprekken te voeren;
– Een coach begeleidt en ondersteunt vanuit de hulpvraag van de cliënt.
Echter vind ik de benaming “coaching” voor kinderen met problematiek zoals ADHD, autisme, gedrags- en leerproblematiek etc. het best passend. Natuurlijk niet als de problematiek dermate heftig is dat de ontwikkeling van het kind in het geding is. Dan moet er snel verandering ingezet worden door middel van behandeling of systeemgerichte gespreksvoering door een psycholoog. Echter kan een coach hier natuurlijk wel naast oplopen, om met het kind zijn eigen competenties te versterken.
Een groot pluspunt van coaching bij kinderen is de cliëntgerichte benadering. Een kindercoach sluit de begeleiding aan op de hulpvraag van het kind en/of ouders en heeft niet één vaste werkwijze. Ieder kind is anders en vraagt om een andere benadering. De kindercoach kijkt samen met het kind naar de best passende begeleidingswijze.
Creatieve vormen van begeleiding
Bij kindercoaching komen vaak creatieve vormen van begeleiding kijken zoals spel, dans, tekenen, toneel en zoals bij mij o.a. de toepassing van de therapiehond! Door gebruik te maken van een laagdrempelig middel (een hond, een spel, een liedje etc.), blijft de begeleiding voor het kind laagdrempelig en aangenaam. Een te directe benadering kan kinderen afschrikken, waardoor zij dichtklappen of het probleem ineens veel heftiger ervaren als eerder.
Al met al is er voor alle benamingen wat te zeggen. Maar gezien ik mijzelf laagdrempelig neer wil zetten, denk ik dat de benaming kindercoach beter aansluit, dan de benaming maatschappelijk werker.
Wat vinden jullie?
Laat een bericht achter
Berichten (1)