De dood is en blijft iets bijzonders! Iedereen gaat uiteindelijk dood, maar toch lijken we er zo min mogelijk bij stil te willen staan en vinden we het ingewikkeld om het erover te hebben. Logisch, want dat leren we ook nergens meer! Op de middelbare school gaf ik zelf mijn eigen uitvaart vorm als eindwerkstuk en ja mensen vielen ongeveer van hun stoel en vroegen zich af of ik misschien terminaal ziek was. Dat was niet het geval. Ik vond de dood gewoon een belangrijk onderwerp, want het hoort bij het leven en het maakt ons leven eindig en daarmee ook waardevol. Bij een overlijden komt er (extreem) verdriet en pijn om de hoek kijken die voortkomt uit liefde. Helaas komt vrijwel iedereen hier ooit mee in aanraking en toch leren we er dus vrijwel niets over. Begeleiding bij rouw is dus helemaal niet zo’n gek idee, zeker bij jeugdigen.
Tekst: Eline Amende
Het verlies van een dierbare is bijna altijd voor iedereen een heftige gebeurtenis, maar voor jeugdigen kan het bijzonder ingrijpend zijn. Jeugdigen hebben vaak nog niet de levenservaring en emotionele volwassenheid om met rouw om te gaan, waardoor ze extra ondersteuning nodig hebben. Ze vragen alleen om een hele andere benadering, omdat zij niet altijd alles snappen, maar wel voelen dat er iets mis is. Die uitdaging ga ik graag aan! Ik vond het toentertijd al een bijzonder thema om mee bezig te zijn en dat vind ik nog steeds. Ik vind het een eer om in zo’n moeilijke periode een rol te mogen spelen en als geestelijk verzorger kan ik ondersteuning bieden vanuit mijn expertise rondom zingeving en levensvragen.
Rouw is een uniek proces voor iedereen, en geen enkel kind doorloopt hetzelfde verwerkingsproces. We helpen (samen met de honden) kinderen bij het begrijpen van hun eigen verwerkingsproces en begeleiden hen bij het vinden van hun eigen passende manier om met hun verdriet en pijn om te gaan. We gaan op zoek naar een manier om opnieuw een relatie van liefde op te bouwen met een persoon dat niet meer fysiek bij ons is, want dat betekent dus niet dat we geen relatie meer met hen kunne hebben/maken. We ondersteunen middels het aanbieden van gesprekken, het uitvoeren van rouw- en verwerkingsactiviteiten of door hen te verbinden met vergelijkbare ervaringen middels contacten of ervaringsverhalen. Daarnaast werken wij bij Praatjes met Pootjes natuurlijk niet voor niets samen met de honden. Zij werken stressverlagend en maken het vaak makkelijker om bij onze kwetsbare kant te komen en emoties toe te laten. Daarnaast voelen we ons gezien en gehoord door deze fantastische wezens die nooit oordelen. Het is bijzonder om te zien hoe ze precies contact maken wanneer je daar behoefte aan hebt en ook ineens een gek geluid of een gekke sprong maken die je aan het lachen maakt. De combinatie van huilen en lachen is vaak het meest wenselijk bij een heftig thema als de dood.
Rondom de heftige tijden van een overlijden kunnen jeugdigen al het mogelijke contact goed gebruiken. Uit liefde en bescherming praten we vaak minder met jeugdigen, maar is juist belangrijk voor het begrip en om zich gezien te voelen. Het gevoel van eenzaamheid en het zelf moeten dragen willen we ten alle tijden voorkomen! En let op, alle jeugdigen krijgen een overlijden mee, zelfs de allerkleinste, ondanks dat ze niet altijd begrijpen wat er aan de hand is. Jeugdigen kunnen daardoor soms het gevoel hebben dat ze vergeten worden, dat ze geen onderdeel zijn of dat ze niet mogen praten over hun verdriet. Het belangrijkste is voor ons dan ook het kunnen bieden van een veilige plek voor het bespreken van de situatie, het uiten van emoties en het vinden van manieren om de overledene te herdenken, zoals het maken van een herinneringskoffer, het schrijven van een brief of het maken van tekeningen. Jeugdigen van alle leeftijden zijn dan ook welkom en er wordt per persoon gezocht naar een passende vorm voor de leeftijd en de persoonlijke voorkeuren.
Rouwen doe je zelf, maar het hoeft niet alleen!
Tekst door: Eline Amende
Laat een bericht achter